Bir gün çok zengin bir adam oğlunu yanına alarak, insanların ne kadar fakirolabileceğini göstermek için bir köye götürdü.

Çok fakir bir ailenin evinde bir gün-bir gece geçirdiler. Şehre dönerken baba oğluna sordu:

“Yolculuğumuzu nasıl buldun?”

“Çok güzeldi babacığım” diye cevap verdi oğul.

“İnsanların ne kadar fakir olabileceğini gördün değil mi?”

“Evet.”

“Peki ne öğrendin ?”

“Şunu gördüm” dedi oğul:”Bizim evde bir köpeğimiz, onların dört köpeği var. Bizim evde bahçenin yarısına gelen bir havuzumuz var, onların kilometrelerce uzunluğunda dereleri var. Bizim bahçede ithal lambalarımız, onların yıldızları var. Bizim terasımız ön bahçeye kadar, onların ki ise ufka kadar uzanıyor.”

Ufaklık konuşurken, babası şaşkınlıktan tek kelime bile edemedi. Ve çocuk ekledi:

“Ne kadar fakir olduğumuzu gösterdiğiniz için, teşekkür ederim babacığım !”

Görmek istemsiz bir eylem, bakmak ise merak isteyen bir işleyiştir!

Etrafınızı, canlı ve cansız evreni sadece görmeyiniz, bakınız.
Baktıkça çok şey öğrenecek, öğrendikçe çok daha fazla merak edeceksiniz.

Merak ettikçe araştıracak ve üretken olacaksınız. Kiminizin ürettikleri işe yarayacaK kiminizinki ise yaramayacaktır.
Bu tavır içerisinde zaman geçtikçe, işe yarayanlarla yaramayanları tarttığınızda mutlaka ama mutlaka yarayanlar
çooook daha fazla ağır basacaktır.